Vietnamezenredder

Een jaar of zeven geleden heb ik voor de PIKHAAK (clubblad KDR&ZV) een aantal verhaaltjes geschreven. Allemaal verhaaltjes over REDDERS. De Hertenredder, De Kiezenredder en De Hoedenredder staan al op deze weblog. Het leukste Redders verhaal van toen, heb ik opgetekend uit de mond van Bertus van der Linden. Het is echt gebeurd en heel erg lang geleden. Wij hadden onze tjalk nog niet en Bertus lag toen ’s winters met zijn kotter, De Wieringen 54, op het plekje waar nu de Dirk de Groot ligt. Langs de Lange IJzerenbrug dus.
Hier volgt het relaas van Bertus.

De Vietnamezenredder.
Het was op een koude winteravond. Ik was op weg naar boord en daar zag ik op het vlot een klein mannetje z'n kleren uit trekken. Hij ging op z'n hurken zitten, sloeg een kruisje en nam een houding aan om te water te gaan! Snel deed ik het hek open en riep: " Wat ga je doen? Niet in dat koude water springen hoor!"
Het mannetje keek op en sprak met een oosters dialect: "Sleutels in watel van auto. Kan niet weg, ik ga splingen". “Nee, nee, niks er van”, zei ik, “trek je kleren aan, want als je te water gaat verdrink je gelijk van de kou." “Ja maal”, mompelde hij, “ik moet sleutels heb van auto. Ik niet naal huis kan zondel auto".
“Kom maar met me mee naar de boot. Dan kan je jezelf opwarmen en zorg ik wel dat die sleutels uit het water komen”. Zo gezegd zo gedaan. Ik heb het mannetje mee naar boord genomen en een warme bak thee voor hem gezet.
Daarna heb ik een grote magneet aan een touw gebonden en aan het mannetje gevraagd waar precies de sleutels te water waren gegaan. Het was vlak achter zijn auto.(De parkeerplaatsen voor de auto's tussen de Lange IJzeren brug en het Vlak, waren toen nog haaks op de waterkant.) Ik liet het touw met de magneet zakken, en jawel hoor, ik haalde op en de sleutels zaten er aan! Meer geluk dan wijsheid natuurlijk. Het mannetje wilde me zoenen maar ik gebaarde, dat dat nou ook weer niet de bedoeling was. Hij maakte een paar keer een buiging en vertelde: "Ik heb huisje op Voolstlaat en velkoop loempia en jij moet molgen langs komen".
De volgende middag ben ik langs geweest en kreeg 4 warme loempia's mee en ook nog een hele zak vol loempia’s, die nog bevroren waren.
Wanneer ik vandaag de dag iets bij hem ga kopen, krijg ik nog altijd alles in tweevoud. Het Vietnamese mannetje en ik zullen dit nooit vergeten.

Bertus van der Linden