Misdaadverslaggever Peter L. de Vlies sprak met schipper W. de W. van de motortjalk Dirk de Groot. Zij babbelden samen over de bekeuring die De W. onlangs gekregen heeft. De W. had op het toeristische wandelpad langs onze haven, het drolletje van zijn hondje, met een papieren zakdoekje keurig netjes van de straat geraapt en het, te goeder trouw, met de beste bedoelingen en zonder zich van enig kwaad bewust te zijn, de Nieuwe Haven in gegooid.
De kruimel Crimineel
De W: Kom op, nee! Nee, die heb ik nog niet betaald. En dat zal voorlopig niet gebeuren ook! Eerlijk gezegd heb ik de strafbeschikking met de acceptgiro ( € 127 ) nog maar pas binnen. Het duurde zó lang, dat ik al een beetje begon te hopen dat men de zaak geseponeerd had. Dat zou ik ook niet zo vreemd gevonden hebben, want als normaal mens kan je toch niet geloven, dat er ergens een afgestudeerd rechtskundige, met een sky-high salaris, zich druk zit te maken over het keuteltje van mijn teckel. Wat zou zo’n officier van justitie eigenlijk verdienen?
Peter L: Ik geloof dat je dan toch al gauw moet denken aan bedragen tussen de tachtig en negentig duizend euro per jaar. Het hangt af van dienstjaren en ervaring.
De W: Ze zullen op zo’n gewichtige zaak als deze vast en zeker een heel ervaren persoon (m/v) zetten! Ze zullen mij toch zeker niet af willen schepen met een stagiaire?
Peter L: Nee dat geloof ik ook niet. Maar alle gekheid op een stokje, hoe zal het nu verder gaan?
De W: Peter, je wilt het niet weten, wat ik al gedaan heb. Ik heb werkelijk alle registers opengetrokken. Het voert te ver om het allemaal te beschrijven. Ik noem een paar voorbeelden. Mijn officiële klacht bij de Gemeente Dordrecht,( afd. Toezicht), dat de verbalisant of diens teamleider mij, na diverse verzoeken, niet hebben terug gebeld, is gegrond verklaard. Excuses, dat wel, maar de bekeuring wordt niet ingetrokken.
Ik heb zeker vier of vijf e-mails naar justitie gestuurd met vragen over de procedure en over een aantal juridische aspecten. Geen antwoord gekregen! Toen ik eindelijk de strafbeschikking ontving, las ik op de achterkant ervan, hoe ik in verzet kan gaan. Dat kan “In persoon bij het arrondissementsparket Burg. De Raadtsingel 93c in Dordt”. Ik er naar toe voor informatie. Wat denk je? Hangt er een briefje op de deur:
“Het arrondissementsparket is verhuisd naar Rotterdam”.Een maand geleden al!
En dan, die zelfde dag nog, naar de Balie van het Juridisch Loket. Het Juridisch Loket is een door de overheid betaalde Instelling waar je als particulier gratis juridisch advies kunt inwinnen. “Geholpen” door een hooghartige kwal van een vent, die niks beter wist te zeggen dan: “Wat kom je hier nou eigenlijk doen man? Betaal die bekeuring toch gewoon. Dan ben je er vanaf!” Een dwaas advies, want als je betaalt, “erken je een soort van schuld”. Ingewikkelde juridische materie, maar als ik het goed begrepen heb, zit je bij een opgelegde boete van 100 euro of hoger, ook nog opgezadeld met een strafblad!!!! En zo kan ik doorgaan. Je wordt er beroerd van!
Peter L: Dat kan ik me voorstellen zeg! Maar wat zijn je verdere plannen?
De W: Ik heb eerder verteld, dat ik door zal gaan tot het gaatje! Desnoods tot aan de Hoge Raad, maar sinds de laatste Pikhaak, kijk ik daar toch een beetje anders tegen aan. Wat is er gebeurd? Ik heb dat Pikhaakartikeltje met die foto met dat zwarte balkje voor mijn ogen, laten lezen aan mijn 10-jarige kleindochter. Zo met de gedachte van “Kijk eens wat een leuke Opa jij hebt! Nou mooi niet! Ik werd totaal onverwacht, onbarmhartig met mijn neus op de feiten gedrukt! “Opa, ik vind het eigenlijk helemaal niet zo leuk hoor, dat jij Tobbe’s drolletjes met een papieren zakdoekje in de haven gooit! Dat is heel slecht voor het milieu! En we moeten er met z’n allen voor zorgen, dat het milieu beter wordt!” BINGO!!!
Ze vindt het boete bedrag vanzelfsprekend veel en veel te hoog,dat wel, maar verder krijg ik geen genade voor mijn gedrag. Niet zo gek natuurlijk, als háar voorbeeld, háár moeder, -mijn eigen schoondochter dus-, vijf of zes verschillende vuilnisbakken tegelijk in gebruik heeft, om al het huisvuil van te voren, consequent en zeer secuur van elkaar te scheiden. Ik ben opgegroeid in de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw. Het woord milieu moest toen nog uitgevonden worden. Dat laat zijn sporen na! Maar de tijden zijn veranderd en het werd wellicht tijd dat ik een beetje bijscholing kreeg. Misschien had ik het wel horen te weten, dat het tegenwoordig verboden is om hondenpoepjes in de haven te gooien!
Peter L: Nou, nou, dat geeft inderdaad wel wat stof tot nadenken. Maar wat nu?
De W: Ik ga nog eens goed overpeinzen, hoe ik het verder ga aanpakken. Voorlopig heb ik een verzetschrift ingediend. Zo heet dat, als je “in beroep” gaat. Heel summier nog maar. Met het verzoek om me wat meer tijd te geven voor mijn motivering. Volgens mij zijn er zeker en vast (zoals men in België zegt)’, een heleboel verzachtende- en persoonlijke omstandigheden, die een boetevermindering rechtvaardigen. Ik heb de bekeuring nog niet betaald; dat hoeft niet, als je in verzet gaat. Dus al met al, de kwestie kan nog alle kanten opgaan. Ik laat je het verdere verloop wel weten.
