“Hoe krijg je het weer voor elkaar?” verzuchtte Emma vanmiddag. En ze had deze keer nog gelijk ook. Wat was er nu weer aan de hand? Ik moest nog een keer gasolie gaan tanken voor de centrale verwarming bij Bunkerstation Papendrecht en ik probeer dat, voordat de winter begint, altijd te combineren met een onderhoudsbeurt aan de Cv-ketel. BP Papendrecht is dealer van Kabola, zoals U waarschijnlijk weet.
Een paar weken geleden al, heb ik een afspraak gemaakt met Nico, de verwarmingsspecialist van het bunkerstation en vandaag zou ik mij omstreeks 10.00 uur melden. Weken aan een stuk hebben we prachtig zonnig weer gehad, een beetje koud weliswaar, maar geen enkel beletsel om de haven uit te varen. En dan sta ik vanmorgen op, kijk naar buiten en wordt er echt niet vrolijk van. Grauw, kil, heel fijne sneeuw, helemaal geen pretje om te varen. Gelukkig is het zicht redelijk. Ik zie met gemak de Grote Kerk aan de ene kant en het Dokje van Jooren aan de andere kant.
Dus de motor gestart en het zeegat uit richting Papendrecht. Maar verdulleme, we zijn nog maar net voorbij het Groot Hoofd, dan valt er een deken van mist over de drukst bevaren kruising van Europa. Wij hebben natuurlijk geen radar, maar kunnen ook niet bij de pakken neer gaan zitten. We moeten iets doen!
Ik overleg per marifoon met sector Dordrecht en spreek af, dat ik voorzichtig verder ga en mijn uiterste stuurboord wal zal houden tot het bedrijf van Jooren en dat ik me daar opnieuw zal melden. Bij de Post heb je natuurlijk met vaklui te maken en men coacht ons op onberispelijke wijze naar de overkant, naar het bunkerstation. Ik ben opgelucht als we eenmaal vast liggen en denk bij mezelf: “Zo, ik lig goed. Zolang het mistig is, krijgen ze me hier niet weg”.
Welnu. We vullen de brandstoftank met gasolie. Nico zorgt ervoor dat de kachel weer zo goed als nieuw wordt. Dat is allemaal vrij snel gebeurd, maar de mist blijft de mist. Sterker nog, het zicht wordt minder en minder. Ik vind het niet verantwoord om weg te varen en wacht af. Misschien wordt het zicht wel beter. Niemand echter die het gelooft.
Maar dan brengen de mannen van BP Papendrecht de oplossing. Ze varen met me mee met de bunkerboot ARNO. Daar staat radar op en ze zullen de Dirk de Groot wel even bij de Nieuwe Haven afleveren. De motoren worden gestart en wij volgen de ARNO. Bijna letterlijk in het kielzog. We passeren het Papendrechtseveer, steken de kruising over, wachten ter hoogte van Delta nog even tot de opvaart is gepasseerd en dan kunnen we veilig onze thuishaven binnenstomen.
Over service gesproken! BP mannen, hartelijk bedankt.
Wim de Wit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten