Tjonge jonge! Wat werd het een feest! Het leek wel een bruiloft. Jongstleden maandag op de eerste repetitie van de Kleine Jantjes na het opnemen van onze tweede CD. Het begon nog vrij serieus met het bespreken van de plussen en de minnen van de opnames. De conclusie was dat we al met al toch een prachtige prestatie op de “plaat” hebben gezet. Hoewel niet 100% volmaakt, waren de resultaten meer dan ruim voldoende. Een zeven en een half dus! Dat is toch grandioos.Ik vind dan ook, dat we een hartelijk applaus voor ons zelf verdienen.
We hebben niet voor niks maanden van stress moeten doormaken. De maanden dat we intensief aan het oefenen zijn geweest. Dat gaat een mens niet in de koude kleren zitten.
Tijdens deze repetitie kwam bij ons allemaal de ontlading van al die spanningen. We konden weer gewoon zingen om het zingen, lachen om het lachen en biertjes drinken om het biertjes drinken.
Oude liederen werden uit de kast gehaald, er werden talloze moppen van duister allooi verteld. Piet van de Heuvel vertolkte de alternatieve versie van Aan het strand stil en verlaten. Ons Italiaans repertoire kwam weer boven drijven. In koor zongen wij spontaan met zijn allen het schitterende lied uit Verdi’s opera Nabucco “ Het Slavenkoor” 
Hierdoor aangemoedigd kregen wij van onze geschoolde tenoren, Piet van de Heuvel en Jan Jansen een Slavenkoor-duet, in Italiaans, zo zuiver en oprecht, dat Willy Alberti er jaloers op zou zijn. En het kon allemaal niet op! We werden nog getrakteerd op een uitvoering van het Vissersmeisje, maar dan in het Italiaans O Marenariello. Ik kreeg er kippenvel van en dat ging echt niet snel over, want wij eindigden deze manifestatie met het lange, adembenemend mooie lied van Droomland.
Niet verwonderlijk dus, dat velen van ons pas in de kleine uurtjes thuis kwamen.
Wim de Wit
Meer foto's van de Kleine Jantjes?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten