Daar stond ze dan plotseling voor ons neus! We begrepen er toen niet veel van. Vorige week tijdens de repetitie. Maartje bleek ze te heten. Ze had vernomen dat wij bij de Kleine Jantjes heel goed konden zingen en ze zou graag het schone Lied van Blonde Arie nog eens horen.
Nou, we hebben ons best gedaan en al die schepen nog eens ontroerend mooi aan Katendrecht voorbij laten komen. En ook nu was die schuit van blonde Arie er nog steeds niet bij.
Vervolgens werden wij, als tegenprestatie, door Maartje getrakteerd op een schitterende vertolking van de driekwartsmaat ballade van Greetje, met haar heldere lach en opgewekt gezicht. Greetje die oorspronkelijk met de pont steeds maar heen en weer voer op de IJssel, maar nu langs verre kusten vaart. Langs verre kusten met een schipper, die heel mooi kon zingen, voor wie ze kennelijk in katzwijm is gevallen en haar hele hebben en houwen zo maar achter heeft gelaten.
Tenslotte hebben we nog kunnen genieten van een folkloristisch Iers dansgebeuren op de tonen en maten van het befaamde Cockels en Mussels. Het was een heel spektakel die avond. Toen begrepen we er niet veel van, maar nu, nu hebben we het door. Maartje wilde graag lid worden van de Kleine Jantjes. En ze is glansrijk geslaagd voor het toelatingsexamen! Je kunt iemand na zo’n succesvol optreden toch niet afwijzen?
En zo wordt Maartje het eerste vrouwelijke zingende lid van de Kleine Jantjes.
Maartje, van harte welkom!
Wim
Jaap de heer heeft een paar foto’s geschoten en ik heb die toegevoegd aan mijn webalbum van de Jantjes. Als je wil kijken,
klik dan hier.
Zo luidde de oproep die wij ontvingen
.jpg)