Ganzenpas

Dat stel vroeger van Luipaard op Schoot, (Armand en Michaela Denis), maakte vanzelfsprekend veel mooiere Natuurfilms dan deze van mij, maar wat er hier gebeurt, is ook best leuk om te zien. De Ganzen vlak bij mijn boot in Dinant, hebben een verkeersopleiding gehad en ze weten drommels goed, dat een Gans in Dinant bij de Rots Bayard, voorrang heeft bij een zebra-pad. Dit tafereel is 2 of 3 keer per dag te zien!

Klik en    zie de Ganzen oversteken

Omgedraaid Schip

Dat is het leuke van bootje varen! Als je het uitzicht beu bent en je draait je schip gewoon om, dan is het net alsof je in een andere stad ligt.

Met vlag zonder wimpel

The Talk of the Town
Toen ik op die ochtend in Dinant, half slapend nog, naar buiten keek, schrok ik me kapot! Er stonden allemaal soldaten, militaire voertuigen en camera’s op onze kade! Ik dacht dat de oorlog was uitgebroken!
Zo erg bleek het gelukkig niet te zijn, maar er was wel een heel erg spannende operatie aan de gang! Toppunt van Belgische Onverschrokkenheid. Met gevaar voor eigen leven waren Belze Para Commando’s bezig een hele grote vlag op te hangen aan de Pont Charlemagne. Massa´s publiek waren toegestroomd. Het was de talk of de town! Maar het hoe en waarom was me niet helemaal duidelijk.
Later kwam ik erachter dat het weleens iets te maken zou kunnen hebben met de kroonwisseling die kort daarop plaats zou vinden.

Zakkenvullers

Zakkenvullers 


Toen ik mijn vorige steekeindje schreef over het zoekgeraakte boodschappenwagentje en de behulpzame vakkenvuller bij de Lidl, toen viel het mij op, dat mijn spellingscontrole het woord “vakkenvuller”niet herkende. Men veronderstelde dat ik “zakkenvuller” bedoelde!
Ergens is dat natuurlijk wel logisch, want zakkenvullers hebben meestal meer in de melk te brokkelen dan vakkenvullers.

Dat overkomt mij weer!

Dat overkomt mij weer!

‘k Loop bij de Lidl (B) met een lijstje. De eerste drie artikelen liggen al in het karretje. Aardbeien, radijsjes en bananen. Bestelling nr. 4 is een heel stuk moeilijker te vinden. Emmy is gek op van die speciale aanbiedingen in folders en daarom moet ik nu meebrengen: 1x Tortilla aux oignons en 1x Tortilla au lard. Zoals altijd met die speciale aanbiedingen:  Nergens te vinden natuurlijk! Nog een keertje de hele zaak rond. Tevergeefs! Een vriendelijke vakkenvullende knul brengt me eerst bij de Tortilla Chips en na mijn nadere uitleg: “Comme une ommelette” , op de juiste plaats. En daar sta ik dan met twee koude tortilla’s in mijn handen! Maar waar is mijn karretje gebleven? Zoeken, zoeken, zoeken! Weer drie keer de hele winkel rond. Nergens te bekennen!
Er staat wel al die tijd een onbeheerd karretje in het gangpad, maar daar zitten andere spullen in. Heel veel andere spullen. Bijna tot  de nok toe vol maar niet mijn aardbeien, radijsjes en bananen. Bovendien heb ik, voor het gebruik van mijn karretje, niet een gewoon één-euro muntstuk in het gleufje geperst en ook niet zo’n muntje van Albert Hein, nee, ik heb hem losgekregen van zijn ketting, met een, hier zeer zeldzaam, wit plastic muntje van een Franse supermarktketen. En het is duidelijk te zien, dat dit plastic muntje sowieso niet in het gleufje van dit wagentje zit. Het is niet te geloven! Heeft iemand toch zo maar mijn supermarktkarretje gestolen!!!!!!!!!!!!!!!


De gehele staf van de Lidl.Be wordt ingeschakeld om te zoeken! Geweldige service dat is zeker, maar zonder succes en het raadsel blijft onopgelost!
Maar mij gaat het nu toch echt wel een beetje te lang duren!
Dus ga ik naar de kassa, reken de twee tortilla’s, die ik nog steeds in mijn handen heb, af, en pak buiten een nieuw karretje. Daar gooi ik eerst bananen, aardbeien en radijsjes in, en vervolgens alle andere spulletjes die op mijn lijstje staan. (Met uitzondering van de tortilla’s natuurlijk. Die had ik al eerder in mijn fietstassen gedaan.)
Ik reken alle spullen normaal af bij de kassa en ga terug naar boord.
Epiloog
Het gekke is, dat er aan het eind van de rit, als ik de brommer sta in te laden, een mevrouwtje naar me toe komt die, als ik het goed heb vertaald, tegen me zegt: “Alstublieft meneer! Ik geloof dat dit uw muntje is”. Volgens mij is Peter L. de Vlies weer bezig geweest.