FIJNE KERSTDAGEN EN EEN GELUKKIG NIEUW JAAR!

 

 

 FIJNE KERSTDAGEN EN EEN GELUKKIG NIEUW JAAR!

Bejaarde schipper op heterdaad betrapt

Bejaarde schipper op heterdaad betrapt

Door Peter L. de Vlies, misdaadverslaggever

Vorige week is een bijna 70 jarig lid van de KDR&ZV op heterdaad betrapt bij het plegen van een ernstig milieu delict. Hij wordt er van beschuldigd, “Als particulier een stof in een oppervlakte water te hebben gebracht”. Precies op het moment dat de verdachte (W. de W te Dordrecht, schipper van de Motortjalk Dirk de Groot) het keuteltje van zijn hond in een papieren zakdoekje in het water gooit, komt er een Buitengewoon Opsporingsambtenaar van de Afdeling Toezicht Dordrecht aangefietst. Ontkennen heeft geen zin. Er wordt gedreigd met een boete van 120 euro. Voor zo’n minuscuul klein drolletje.(red.)

De verbalisant toont geen enkel begrip voor de verzachtende omstandigheden die de verdachte opsomt. De W. verklaart onder ede, dat hij niet wist, dat je zo’n drolletje niet in het water mag gooien. De eenden in de haven schijten veel meer dan zijn teckeltje! De beroepsvaart loost ongehinderd en onbeperkt in alle rivieren en kanalen. De bruine vloot in de Wolwevershaven, pompt zijn toiletafval rechtstreeks en legaal de haven in. Om dan nog maar te zwijgen over de clandestiene kakkers van de jachten in heel Nederland. Bij gebrek aan voldoende afzuiginstallaties in vrijwel alle jachthavens, kunnen die jachteigenaren hun troep alleen maar kwijt, door het overboord te pompen. De verdachte benadrukt met klem, volstrekt te goeder trouw te handelen. Hij doet al het mogelijke om het wandelpad van ons vermaarde “Rondje Dordt,” poepvrij te houden. Hij doet dat al sinds dit “Rondje Dordt”bestaat. Hij weet uit ervaring, dat er maar heel weinig mensen zijn, die daar de drollen opruimen. Als de Poepzuiger niet twee of drie keer in de week langskomt op de Nieuwe Haven, dan loop je tot aan je enkels in de derrie!

Hier is de zeventig jarige verdachte in gesprek met de chauffeur van de poepzuiger

De verbalisant weigert van zijn standpunt af te wijken en maakt proces verbaal op.Naar verluidt heeft de W. later nog geprobeerd contact met hem te krijgen in verband met enkele onjuistheden in het proces verbaal. Tot drie keer toe wordt er beloofd, dat de W. teruggebeld zou worden.Men belt niet terug en daarom heeft de W. bij de Gemeente Dordrecht hierover een officiële klacht  ingediend.Wordt waarschijnlijk vervolgd.

Mijn nieuwe gebruikte Tomos

VOILA! Mijn nieuwe brommertje!

Nu met een gigantisch kettingslot

Toch maar weer een snorbrommer gekocht! Nu met een onverwoestbaar kettingslot erbij. Zolang ik niet vergeet de Tomos hiermee vast te ketenen, maken die smerige rot dieven weinig kans. Hoop ik! 

Achter slot en grendel

De winter voorbij?

Als alle weermannen gelijk krijgen, dan is het bijna gedaan met de winter! Ik mag het hopen, want ik ben het zo langzamerhand best zat.

Voor een handjevol foto’s van de haven:  klik hier

Vaarwel Rheinstrom Toilet

Het afscheid van ons Rheinstrom toilet

Door Wim de Wit 

Heel onverwachts is het toch nog slecht afgelopen met ons WC-tje. Ik had gedacht dat ik er nog heel veel verhalen over zou gaan schrijven. Over ons vertrouwde, dierbare, oersterke, degelijke Rheinstrom toilet. Helaas zal het er niet van komen. We hebben alles, ja werkelijk alles geprobeerd om hem bij ons te houden. Logisch natuurlijk! Je zet je Oma toch ook niet zomaar bij het grove vuil! De hele Nieuwe Haven en alle Kleine Jantjes hebben die laatste moeilijke periode, intens met ons meegeleefd. Alsof we één grote familie waren. Het heeft niet mogen baten, we hebben het niet gered. De specialisten zagen er ook geen gat meer in en het onvermijdelijke is gebeurd. We hebben afscheid moeten nemen. Het ging gewoon niet meer. Hij was op.

 

Het heeft nu achteraf eigenlijk geen zin meer, om U te vertellen hoe we de laatste weken aan het tobben geweest zijn. Met het nieuwe probleem, dat zich al vrij kort na de vorige reparatie aankondigde! Het water waarmee de grote boodschap weggespoeld werd, zag een pietsje bruin. Het duurde maar heel even, maar je zag het wel. Ik denk dat er een heel klein beetje sterk verdunde poep mee terug kwam met het spoelwater.

En hoe we, met de op advies van Exalto nieuwe geplaatste keerringen, die helaas niet hielpen, toch maar naar Noord Holland zijn gevaren voor een korte vakantie. En hoe ik daar in Amsterdam bijna twee weken lang, in volcontinu dienst, in gevecht geweest ben met de Rheinstrom. Een beetje verdunde poep interesseerde me niet zoveel, maar blijkbaar hadden we bij het vernieuwen van de keerringen, de  vermaler (een onderdeel van de pomp) niet goed vast gemaakt. Die vermaler was losgekomen en lag te rammelen onder in de pot. Om hem weer vast te zetten, moet echt het hele toilet uit elkaar. Dus porseleinen pot los schroeven, voetpedaal demonteren, beschermkap weghalen, waterslang losmaken, afvoerslang losschroeven, elektriciteit afkoppelen, de pomp met de motor eraan losschroeven van de fundatie, pomp losmaken van de motor, de pomp helemaal uit elkaar halen en dan in omgekeerde volgorde,  alles weer in elkaar zetten. Daar in Amsterdam, ontelbare keren! Uit elkaar, in elkaar, uit elkaar, in elkaar. Ik denk telkens dat ik het voor elkaar heb, maar iedere keer is er weer wat anders aan de hand. De vermaler te vast gedraaid! De hele pomp wil niet draaien. Vermaler niet vast genoeg gezet. Valt er opnieuw af bij het verwerken van de eerste de beste stevige keutel. Pakking vergeten te plaatsen. Lekken als een mandje. De pomp een beetje scheef in elkaar  gezet. Piepen en kraken, niet normaal. Ik kan niet uitstaan dat ik het niet voor elkaar krijg. Het zaakje heeft toch altijd goed gewerkt. Wij hebben de boot al twintig jaar en het toilet stond er misschien al vijf jaar in. Vijf en twintig jaar in bedrijf! Waarom zou die het dan in één keer niet meer doen? Daarom blijf ik maar doorgaan. Uit elkaar, in elkaar. Uit elkaar, in elkaar. Enfin, ten langen leste, is het toch gelukt. Alles werkt weer prima. Ik heb schijt aan dat kleine beetje sterk verdunde poep, dat met het spoelwater mee terug komt.

Ik hoef U ook niet meer te vertellen over het nieuwe probleempje dat we daarna kregen toen we nog maar nauwelijks terug in Dordt waren. De pot liep heel langzaam vol met water. Veel te vol! Ook als we het toilet niet gebruikten. Dat zagen we gelukkig op tijd, anders zouden we overstroming hebben gehad. Zoiets hebben we ooit al eens eerder meegemaakt. Er lekte toen een kraantje. Dat zal nu ook wel het geval zijn. Maar nee hoor! Het kraantje was goed.

 We waren aan het  H E V E L E N !!!!!!!!!

Ik weet niet precies hoe het werkt dat hevelen, natuurkunde is nooit mijn sterkste vak geweest, maar ik wist wel, dat de boot toen aan het vollopen was met buitenboord water. En daar heb ik een gruwelijke hekel aan! Het schijnt gekomen te zijn omdat de beluchter in de zwaanshals van de  afvoerleiding verstopt zou hebben gezeten. ??? Ook daar heb ik de ballen verstand van en daarom ging ik te rade bij alle 128 scheepstoilet-ingenieurs bij ons in de haven. Sommigen waren van mening,  dat er vanwege die verstopte beluchter,  tegendruk in de afvoerleiding ontstaat. Misschien wel zovéél tegendruk, dat daardoor dat hele kleine beetje sterk verdunde poep met het spoelwater mee terugkomt in de pot. Ik  vond het een plausibel verhaal, vernieuwde voor alle zekerheid toch ook maar even de riolering,  ( 2,5 meter flexibele slang in dit geval) en  was er heilig van overtuigd, dat die kwestie van dat hele kleine beetje sterk verdunde poep, met de schoongemaakte beluchter, ook opgelost was.

Nu het toiletje toch uit elkaar ligt, is het misschien handig om meteen even de resten van een in Amsterdam afgebroken bout uit de flens van de elektromotor te boren.(Ik was te lang door blijven draaien waardoor de bout afbrak) Dan kan ik motor en pomp weer met vier bouten aan elkaar zetten in plaats van met drie. We doen dit karwei in de werkplaats en Bas helpt me erbij, of liever gezegd, Bas doet dit voor me. En het is echt nog een hele klus. Vol goede moed ga ik naar boord om het karwei af te maken. Het hevelen is verholpen, de pomp en de motor van het toilet kunnen weer met vier- in plaats van met drie bouten aan elkaar worden gezet en dat met dat hele kleine beetje sterk verdund poep, is vast en zeker ook opgelost.

Bij de pijl was de bout afgebroken!

Dan hoef ik U ook niet te laten weten hoe dit afliep. Hoe ik het presteerde om opnieuw die bout af te laten breken. Hoe ik me rot schaamde tegenover Bas. Het hem niet wilde vertellen en de pomp en de motor dus maar met drie bouten aan elkaar heb gezet. Dat daardoor het hele zaakje zo scheef als een hoer kwam te zitten en bij het proefdraaien het water bijna tegen het plafond spoot. Zo lekte het.

Hoe ik er toen zo spuug zat van was, dat ik ben gaan informeren bij Sani Broyeur (van de TV) of dat systeem misschien een oplossing voor ons zou zijn. Bij ons aan boord bleek dat niet te kunnen. Ik weet niet meer waarom.

Ik zal U de afloop van het hele verhaal besparen. Ik ga U niet vertellen, dat we nog een allerlaatste reddingspoging hebben gewaagd. We hebben die vierde bout weer bedrijfsklaar gemaakt en vervolgens een revolutionaire, riskante  noodoperatie uitgevoerd.  Het voetpedaal is vervangen door een drukschakelaar en het spoelwater hebben we  door middel van een bypass, met 100% zekerheid van het doorspoelwater gescheiden.(Geen poepwater meer, dus!)  Dit alles met gebruik van enkele vitale onderdelen van een donor Rheinstrom pomp (zelfde type, ex Zeebeer) en een omleiding,  bediend door een uitlaatventiel van een wasmachine. Spontaan beschikbaar gesteld door Jan Landsmeer. En geloof me! Het werkte. Het werkte prima. Het werkte uitstekend. Enkele dagen. Totdat mijn jongste zoon Antoni op bezoek kwam en even uit de broek moest. Te vet gegeten waarschijnlijk, want wat gebeurde?  De vermaler kwam er weer af en lag los onderin de pot te rammelen.

Ik heb het nog één keer geprobeerd. Uit elkaar, in elkaar! Mislukt! En nog één keer. De boot zat intussen vol met belangstellenden. Al die mensen die zo intens met ons hebben meegeleefd. Dus nog één allerlaatste keer. Uit elkaar en in elkaar. Mislukt, moervast, er zat geen leven meer in. Het einde van ons trouwe pleetje.

19 september 2011. Op de kop af 655 jaar na de slag bij Poitiers, toen koning Jan II van Frankrijk gevangen werd genomen door de Black Prince.

Playboy

Pleebooi

.-.-.